Τετάρτη, 08 Οκτωβρίου 2014 21:46

Αναστασία Κουμίδου:«Δεν υπάρχει θέατρο, χωρίς θεατές. Φτιάχνουμε έργα για να τα βλέπει ο κόσμος.»

Γράφτηκε από την 
Αναστασία Κουμίδου Αναστασία Κουμίδου

Η παράσταση «Capo d'Istria» είναι βασισμένη στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη "Καποδίστριας", στην αλληλογραφία του Ιωάννη Καποδίστρια με τη Ρωξάνδρα Στούρτζα, καθώς και σε ιστορικό και σύγχρονο αρχειακό υλικό και παρουσιάζεται σε διασκευή/σκηνοθεσία Αναστασίας Κουμίδου.

Η σκηνοθέτιδα Αναστασία Κουμίδου μίλησε στο Art Magazine.

- Γιατί διαλέξατε να διασκευάσετε αυτό το έργο του Νίκου Καζαντζάκη; Τι σας ενέπνευσε απ΄αυτό;

Ο "Καποδίστριας" του Νίκου Καζαντζάκη ήταν ένα έργο που αγνοούσα. Συναντήθηκα μαζί του το καλοκαίρι του 2013, όταν έψαχνα έργα για να καταθέσω μια πρόταση για το Φεστιβάλ Θεατρικών Συνθέσεων του Beton7. Μία φίλη μου, εξαιρετική φιλόλογος, μου έστειλε συμπτωματικά ένα άρθρο που είχε πρόσφατα γράψει ο σύμβουλος καθηγητής του διδακτορικού μου στην Αμερική. Ο Dr. Βασίλης Λαμπρόπουλος έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάγνωση του καζαντζακικού έργου, η οποία με ώθησε στο να διαβάσω την τραγωδία. Στην τρίτη ανάγνωση, άρχισα να "βλέπω" την δυνατότητα μιας σύγχρονης διακειμενικής διασκευής του έργου. Όμως το κορυφαίο στοιχείο που με εντυπωσίασε στο έργο του Καζαντζάκη και διατήρησα σαν βασικό άξονα και στη διασκευή Capo D' Istria, ήταν το στενό χρονικό περιθώριο των δύο τελευταίων ημερών πριν από τη δολοφονία του πρώτου Κυβερνήτη. Η συνθήκη του "επείγοντος" που χαρακτηρίζει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ενός θρίλερ, πολιτικού και ψυχολογικού, ήταν ένας βασικός μετρονόμος σε όλη την πεντάμηνη πορεία της έρευνας και της θεατρικής διασκευής.

- Μιλήστε μας για τον τίτλο του έργου...

Ο τίτλος ενός έργου είναι πολύ σημαντικός ειδικά στη brand name εποχή που διανύουμε. Απέφυγα να χρησιμοποιήσω τον προφανή τίτλο Καποδίστριας για να μην υπάρξει ταυτοσημία με το καζαντζακικό έργο αλλά και για να μην καταχωρηθεί στο μυαλό των θεατών ως ένα ιστορικό, βιογραφικό έργο. Βρήκα ιδανική την λατινική καταγραφή για να σηματοδοτηθεί η κοσμοπολίτικη καταγωγή του πρωταγωνιστή αλλά ταυτόχρονα και η καταγωγή του ονόματος της οικογένειας. Ως γνωστόν, ο Καποδίστριας καταγόταν από παλιά κερκυραϊκή οικογένεια της οποίας η καταγωγή ήταν από το ακρωτήριο Ίστρια, της Αδριατικής, το Capo d'Istria. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία, ως δημιουργός, να αντιλαμβάνομαι τον γεωγραφικό τόπο σαν ζωντανή οντότητα και αντιστοίχως την ανθρώπινη ύπαρξη με γεωγραφικές συντεταγμένες. Αυτό το παιχνίδι έθεσα σε λειτουργία για να βρω τον κατάλληλο τίτλο για τη διαδρομή ενός πολυταξιδεμένου ανθρώπου, στην πολιτική πορεία του οποίου χαρτογραφήθηκε, όχι μόνο η χάραξη των καντονιών της Ελβετίας και η δραστήρια διπλωματική του δράση αλλά και η χάραξη νέων δρόμων για την νεώτερη ιστορία της χώρας μας. Ήταν ευτυχής συγκυρία να συμπίπτει η γεωγραφική του καταγωγή με την λατινογενή γραφή του ονόματος του. Αυτό το σημειολογικό, ηχητικά και οπτικά, παιχνίδι ονόματος και καταγωγής στη διεθνή λατινική γραφή, μου κάλυψε όλες τις παραμέτρους για να πραγματοποιήσω το ιδανικότερο για μένα branding, το σύγχρονο πολιτικό θρίλερ, CAPO D' ISTRIA.

- Τελικά η ιστορία επαναλαμβάνεται κατά τη γνώμη σας;

Εξαρτάται ποιος την διαβάζει, ποιος την γράφει, ποιος την χειρίζεται και μέσα από ποιο πρίσμα την αναλύουμε.

- Ποιοι καλλιτέχνες έχουν επηρεάσει το έργο σας; Από που αντλείτε γενικά την έμπνευση σας;

Ευτύχησα να έχω υπέροχους δασκάλους, τον Αντρέα Βουτσινά, τη Λίνα Λαμπράκη, τον Marcello Magni, την Ellen Newman, τον Rex Mc Graw, τον Matazo Nakamura, τον Tony Church και πολλούς άλλους, αλλά και υπέροχα δημιουργικούς συμμαθητές και συνεργάτες. Ανήκω σε μια γενιά που ευτύχησε να παίξει με την παλιά "στόφα" των ηθοποιών, να κρυφτεί στο παρασκήνιο για να απολαύσει ή να κλέψει υποκριτικά μυστικά αλλά και να πειραματιστεί αβίαστα με καινούργιους κώδικες και να εκτεθεί. Δεν είμαι σε θέση να ονοματίσω τις επιρροές μου. Φαντάζομαι ότι κάθε μέρα της θεατρικής μου ζωής (που συμπίπτει με σχεδόν κάθε μέρα της "κανονικής" μου ζωής) με εμπλουτίζει. Μπορεί να επηρεαστώ από πέντε ανθρώπους που περιμένουν στη στάση του λεωφορείου, αλλά και από μια συνέντευξη της Laurie Anderson, μια ερμηνεία του Mark Rylance ή το 4' 33'' του John Cage. Με επηρεάζει δημιουργικά ένα αρχιτεκτονικό κτήριο όπως το Globe αλλά και το graffiti. Δε διαλέγω τις επιδράσεις που ασκούν επάνω μου τα γεγονότα, οι άνθρωποι, οι τόποι και τα έργα τέχνης. Κρατάω την εργαλειοθήκη μου πάντα σε εγρήγορση τα αυτιά και τα μάτια μου ανοιχτά και κυρίως αποφεύγω να κριτικάρω. Οφείλω πολλά στα ταξίδια μου, στα διαβάσματα μου αλλά και στον γιό μου, Ari Hathaway, που μου οξύνει διαρκώς το βλέμμα μου σε καινούργιους δρόμους δημιουργίας.

- Έχετε κάνει "εκπτώσεις" ποτέ στο καλλιτεχνικό σας έργο προκειμένου να γίνει πιο "εμπορικό"; Το έχετε σκεφτεί κάποια στιγμή;

Θεωρώ ότι η βασική αρχή για την ύπαρξη ενός θεατρικού γεγονότος, μιας παράστασης, είναι η ταυτόχρονη συνύπαρξη ηθοποιών και θεατών. Δεν υπάρχει θέατρο, χωρίς θεατές. Φτιάχνουμε έργα για να τα βλέπει ο κόσμος. Η διάσταση του "εμπορικού" και του "ποιοτικού" είναι μια ψευδής διάσταση. Ο κάθε καλλιτέχνης επιλέγει ένα δρόμο, ένα στυλ καλλιτεχνικό που μπορεί στην πορεία της δημιουργικής του ζωής να είναι ίδιος, αλλά μπορεί και να έχει διαφοροποιήσεις. Προσωπικά, επιλέγω να ανεβάσω κάθε έργο με διαφορετικό τρόπο. Δε μου έχει τύχει να κάνω "εκπτώσεις" από το καλλιτεχνικό μου όραμα, παρά μόνο λόγω περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων.

- Η οικονομική κρίση που διανύουμε έχει επηρεάσει το έργο σας ως σκηνοθέτις;

Την περίοδο της οικονομικής ευμάρειας, δυστυχώς για μένα, ζούσα στο εξωτερικό. ¨Έζησα σε χώρες, χωρίς κρατικές επιδοτήσεις και υπέρογκα ποσά για την παραγωγή μιας παράστασης. Συνεπώς, έμαθα να δουλεύω μόνο σε περιβάλλον χαμηλού οικονομικού budget, το οποίο έχει και τα θετικά και τα αρνητικά του.

- Ποια πιστεύετε είναι η θέση του σκηνοθέτη την παρούσα περίοδο στη χώρα μας;
Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;

'Έχω τη γνώμη ότι το θέατρο μας είναι πιο απαραίτητο από ποτέ. Ίσως, αν λειτουργήσουμε με λογισμό και μ' όνειρο, να αποδειχθεί ότι το θέατρο είναι ο μόνος τόπος που μπορεί να ακουστεί η αλήθεια, που το "λάθος" είναι τόσο δημιουργικό όσο και το "σωστό" (και άραγε τι είναι το "σωστό";). Οι σκηνοθέτες και οι ηθοποιοί αλλά και οι συγγραφείς έχουμε ένα όχημα που μπορεί να ταξιδέψει έναν κουρασμένο, φοβισμένο κόσμο και να τον γεμίσει με αισιοδοξία, να τον κάνει να σκεφτεί, να κατανοήσει τη διαφορετικότητα, να αναρωτηθεί αλλά κυρίως να μετατρέψει την άμορφη και άκριτη μάζα των τηλεθεατών σε ζωντανούς θεατές.

Πληροφορίες
Capo d' Istria
Βασισμένο στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη "Καποδίστριας"
Σε διασκευή / σκηνοθεσία Αναστασίας Κουμίδου

Από την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου έως την Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014
Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή

Ημέρες παραστάσεων :
Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή από 26/9 έως 19/10/2014
Ώρα Έναρξης : 21:15
Διάρκεια Παράστασης : 70 λεπτά

104
Ευμολπιδών 41,
Γκάζι (Μετρό Κεραμεικός)
Τηλέφωνα επικοινωνίας 210-3455020, 6940290312

 

Μαρία Ειρήνη Μοσχονά

Σπούδασα Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών καθώς και Πολιτιστική Διαχείριση (Master's of Arts) στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Πάντειου Πανεπιστημίου. Έχω εργαστεί ως P.A. to CEO σε εταιρία παραγωγής οπτικοακουστικών, ως Media Assistant (επικοινωνία και προβολή πολιτιστικών θεαμάτων) για το Θέατρο Badminton και το Half Note Jazz Club αλλά και ως αρθρογράφος και επιμελήτρια κειμένων σε πολιτιστικά sites. Παράλληλα εργάζομαι ως φωτογράφος (συνεργασία με το αγγλόφωνο ταξιδιωτικό περιοδικό Athens Insider) και social media manager σε πολιτιστικού ενδιαφέροντος sites.
https://www.flickr.com/photos/mariren/albums
https://www.instagram.com/_mariren_/