Ο Χαλς δεν έμεινε ανεπηρέαστος από τον Ρούμπενς, αλλά η αναμφισβήτητη ζωτικότητά του και η ανθρώπινη απλότητα των έργων του, που έχουν εντελώς απομακρυνθεί από την ουμανιστική παράδοση και από κάθε θρησκευτική, κοινωνική και ηθική επίδραση, απέχουν πολύ από το αυλικό και εξιδανικευμένο ύφος του Φλαμανδού ζωγράφου. Διεισδυτικός παρατηρητής, τολμηρός χειριστής του χρώματος, απεικόνισε με οίστρο και με εκφραστική δύναμη, με πάθος άγνωστο ως τότε στην ολλανδική τέχνη, μορφές που τοποθετούνται αβίαστα στην αιώνια πινακοθήκη των ανθρώπινων τύπων.

Ο Δημήτρης Γαλάνης υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες χαράκτες του 20ού αιώνα, ο οποίος έτυχε διεθνούς αναγνώρισης.

Χαλς, Φρανς (Frans Hals). Ολλανδός ζωγράφος, με ιδιαίτερη επίδοση στην προσωπογραφία, (Αμβέρσα 1580 - Χάρλεμ 1666). Γεννήθηκε στην Αμβέρσα και μαθήτευσε γύρω στα 1600, στο εργαστήριο του Βαν Μάντερ. Οι γονείς του έφυγαν από τη νότια Ολλανδία επειδή ήταν διαμαρτυρόμενοι και εγκαταστάθηκαν στην πλούσια ολλανδική πόλη Χάρλεμ.

Η Χρύσα Βαρδέα (31 Δεκεμβρίου 1933 - 23 Δεκεμβρίου 2013), γνωστότερη απλά με το καλλιτεχνικό προσωνύμιο Χρύσα (ή Chryssa) ήταν διεθνούς φήμης Ελληνοαμερικανίδα γλύπτρια και ζωγράφος. Έργα της βρίσκονται σε διάφορα μουσεία, πινακοθήκες και συλλογές σε ολόκληρο τον κόσμο. Ήταν γνωστή για την χρήση υλικών όπως το αλουμίνιο, ο γύψος αλλά και τα φώτα νέον.

Μετά το 1511, ο Ντύρερ εγκατέλειψε την ξυλογραφία και επιδόθηκε στη χαλκογραφία, πρώτα για να αποδώσει με τη νέα αυτή τεχνική την «Ιστορία των Παθών» (αλλά το έργο δεν τελείωσε). Το 1513-14 δημιούργησε τρεις συμβολικές χαλκογραφίες, που αποτελούν την ακμή της χαρακτηριστικής αυτής προσπάθειάς του. Είναι «Ο Ιππότης, ο Θάνατος και ο Διάβολος», «Ο Άγιος Ιερώνυμος στο κελί του» και «Η Μελαγχολία».

«Αγάπησα περισσότερο τη ζωή από την τέχνη. Και δεν έχω ενοχές γι' αυτό»

Προσαρμοστικός και δεκτικός στα διεθνή ρεύματα της τέχνης, ρίχτηκε με ζήλο στη δουλειά, επιχειρώντας μια διεύρυνση του εικαστικού του πεδίου, με επιρροές που δέχθηκε -και αφομοίωσε- από τις νέες τεχνικές και τις καλλιτεχνικές προτάσεις των πρωτοποριακών κινημάτων που διαμόρφωσαν τη φυσιογνωμία της μεταπολεμικής τέχνης.

Παρόλο που ήταν πραγματικός κληρονόμος της γοτθικής παράδοσης στις απεικονίσεις των φανταστικών μορφών και οραμάτων, έστρεψε το ενδιαφέρον του και στη μελέτη της φύσης και αντέγραψε την ομορφιά της με υπομονή και πίστη. Στο έργο του «Λαγός», 1502, παρατηρούμε πιστή αναπαράσταση μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια.

Γεννημένη στην Ιεράπετρα Κρήτης το 1971, η Σοφία Δατσέρη είναι μια ζωγράφος η οποία αφομοιώνει γόνιμα τα διδάγματα της λαϊκής παράδοσης και τα συνδυάζει με  μια νεωτερική ματιέρα, που γίνεται εύκολα αναγνωρίσιμη, με αποτέλεσμα να αφήνει την προσωπική της σφραγίδα στο σύγχρονο ελληνικό εικαστικό πεδίο.

Ντύρερ, Άλμπρεχτ (Albrecht Dürer). Γερμανός ζωγράφος και χαράκτης, (Νυρεμβέργη 1471 – 1528). Είναι η πιο σημαντική προσωπικότητα της Γερμανίας του 16ου αιώνα. Με την πολύπλευρη δραστηριότητά του σημειώνει την έναρξη της Αναγεννήσεως στη Βόρειο Ευρώπη. Γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη στις 21 Μαΐου το 1471 και ήταν ο τρίτος γιος της οικογένειας του Άλμπρεχτ Ντύρερ και της Βαρβάρας Χόλπερ. Η οικογένεια Ντύρερ ίσως ήταν ουγγρικής καταγωγής.

Ο Σταύρος Γαλανόπουλος γεννήθηκε το 1946 στην Κόρινθο και πέθανε το 2013. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (απόφοιτος 1967) με δάσκαλο τον Γ. Μόραλη. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία δουλεύοντας στον χώρο της διαφήμισης, πέρασε στη σκηνογραφία και σε ηλικία 30 ετών εργάστηκε ως διακοσμητής.

O Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Από το 1946 έως το 1950 σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη. Το 1950 εγκατέλειψε τις ιατρικές σπουδές για να φοιτήσει στην ΑΣΚΤ με δασκάλους τους Γ. Μόραλη, Γ. Παππά, Ουμ. Αργυρό και Π. Σαραφιανό. Στα χρόνια αυτά ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία, έφτιαχνε κουστούμια για παραστάσεις, ενώ έκανε και τα σκηνικά για το φιλμ Στέλλα του Μ. Κακογιάννη. Το Φεβρουάριο του 1956 έφυγε για τη Ρώμη για σπουδές σκηνογραφίας στην Accademia di Belli Arti. Εκεί ήρθε σε επαφή με το έργο του Τζάκσον Πόλοκ, το οποίο τον επηρέασε βαθύτατα.

Μπος, Ιερώνυμος (Hieronymus Bosch, παρωνύμιο του Hieronymus van Aecken). Ολλανδός ζωγράφος, γεννήθηκε στο Χερτόγκενμπος το 1450 και πέθανε το 1516. Οι ελάχιστες πληροφορίες που υπάρχουν για αυτόν ανάγκασαν τους ιστορικούς να καταφύγουν μόνο στα έργα του για να ανασυνθέσουν την παράξενη και μοναδική προσωπικότητά του. Το 1488 είχε δικό του εργαστήριο.

Αλτντόρφερ Άλμπρεχτ (Albrecht Altdorfer). Ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης και αρχιτέκτονας, από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της Γερμανικής Αναγεννήσεως. Γεννήθηκε στα 1480 στο Άμπεργκ, μικρή πόλη της Βαυαρίας. Ο πατέρας του, μικρογράφος Ούλριχ Αλτντόρφερ, ζούσε στη Ρατισβόννη, (Ρέγκενσμπουργκ) από το 1478. Ελάχιστες πληροφορίες υπάρχουν για τη ζωή του. Γεννήθηκε πιθανόν στο Ρέγκενσμπουργκ, έφυγε από την πόλη το 1491, για να ακολουθήσει τον πατέρα του, το 1499 και ξαναγύρισε το 1505.

Ο Δήμος Σκουλάκης γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη ζωγραφική από μικρή ηλικία. Μαθήτευσε για μικρό χρονικό διάστημα κοντά στον Φώτη Κόντογλου και στη συνέχεια στον Σπύρο Παπαλουκά. Το 1957 πήγε στο Παρίσι όπου συνδέθηκε φιλικά με τον Θ. Τσίγκο και γνώρισε πολλούς από τους Έλληνες καλλιτέχνες που βρίσκονταν εκεί. Ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο εργαστήρι των Π. Σαραφιανού και Βρ. Βλαχόπουλου με σκοπό να δώσει εξετάσεις στην ΑΣΚΤ.

Κράναχ, Λούκας ο Πρεσβύτερος (Lucas der Altere Cranach ψευδώνυμο του Lucas Muller). Γερμανός χαράκτης και ζωγράφος. Γεννήθηκε στο Κρόναχ, μια μικρή πόλη της Άνω Φραγκονία το 1472 και πέθανε στη Βαϊμάρη τον Οκτώβρη του 1553. Άρχισε τη σταδιοδρομία του ως βοηθός στο εργαστήριο χαρακτικής του πατέρα του Χανς, όπου παρέμεινε έως το 1498 περίπου. Το 1500 ο καλλιτέχνης εμφανίζεται στη Βιέννη, σταθμό ενός μεγάλου ταξιδιού του στην περιοχή του Δούναβη. Το 1504, ο Κράναχ φεύγει για τη Θουριγγία. Στη Γκότα παντρεύεται τη Βαρβάρα Μπρένγκβιερ, κόρη του δημάρχου.

Ο Αλέξης Ακριθάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική εκδηλώθηκε από τα μαθητικά του χρόνια, δεν έκανε όμως ποτέ επίσημες σπουδές. Η γνωριμία του, ωστόσο, με το φιλόσοφο Γιώργο Μακρή υπήρξε αποφασιστική και τον οδήγησε στη συστηματική ενασχόληση με την τέχνη. Από το 1956 έως το 1960 έζησε στο Παρίσι όπου πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές και παρακολούθησε μαθήματα στην Ακαδημία Grande Glaumiere.