Ο Daniel Spoerri (1930-), ο οποίος βρισκόταν υπό την επιρροή των ομάδων Fluxus και Nouveau Realisme, εισήγαγε τον όρο Eat Art ως κύριο χαρακτηριστικό της δουλειάς του. Ο όρος 'Eat Art', περιλάμβανε γεύματα που οργανώνονταν σε γκαλερί και η τροφή γινόταν το επίκεντρο σχολίων. Δηλαδή το έργο τέχνης είχε μεταμορφωθεί σε κάτι απτό, καταναλώσιμο –τις περισσότερες φορές- και εφήμερο.
Η Eat Art αναδύθηκε από τις ιδεολογικές αναζητήσεις του Dada,
των καλλιτεχνών του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού και είναι άσχετη με την παρουσίαση της τροφής στα πλαίσια της Pop Art. Τότε η τροφή παρουσιαζόταν σαν μια έννοια με μεταφορική λειτουργία, ενώ η Eat Art παρουσιάζει μια εννοιολογική διχοτόμηση της «τροφής». Η τροφή, εμπλέκει γνώσεις και μορφές κουλτούρας, όπως θεωρείται η γαστρονομία, καθώς και αρχαϊκές δυνάμεις οι οποίες είναι παρούσες σε τελετές μύησης αλλά και τον κανιβαλισμό. Με αυτό τον τρόπο η τροφή αναφέρεται στον θάνατο. Χρησιμοποιείται λοιπόν, για να ενισχυθεί η άποψη ότι το έργο τέχνης είναι ανολοκλήρωτο και ο θεατής είναι αυτός που θα τελέσει την «αρχή» για την ολοκλήρωσή του. Ο καλλιτέχνης-θεός απομυθοποιείται και αυτός είναι ο στόχος του.Το έργο του Daniel Spoerri:
Το έργο του D. Spoerri αποτελείται από 3 διαφορετικές προσεγγίσεις-δραστηριότητες:
Πρώτον, εκδίδει πολλαπλά αντίτυπα έργων «γεμισμένα» με τροφή, τα οποία έχουν δημιουργήσει άλλοι καλλιτέχνες που ο ίδιος έχει διαλέξει. Αυτή του η ενέργεια βασιζότανε στην αρχή των ΜΑΤ (Multiplication d’ Art Transformable) που είχε δημιουργήσει μαζί με τους Warhol, Beuys, Gerstner, Arman, Cesar, Brecht, Filliou, Linder, Rot και Lalanne. Παρουσιάζονταν λοιπόν αντικείμενα κυρίως από ψωμί, σοκολάτα και αμυγδαλόψιχα.
Στη συνέχεια, ο D. Spoerri δημιουργεί τις εκδόσεις «Eat Art», την Eat Art Gallerie στο Düsseldorf το 1970, όπως επίσης και το εστιατόριό του, Eat Art Esslokal, λίγα χιλιόμετρα πιο έξω απο την Αυστριακή πρωτεύουσα, σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία, στο χωριό Hadersdorf am Kamp. Ορμώμενος λοιπόν, από την έκθεση που πραγματοποίησε στη Νέα Υόρκη το 1964, με τίτλο '31 Variations on a Meal', όπου είχε καλέσει σε δείπνο 31 επιφανείς προσωπικότητες του καλλιτεχνικού χώρου (ανάμεσά τους: Andy Warhol και Roy Lichtenstein), θέλησε με μεταβιβάσει αυτό το μισταγωγικό κλίμα και σε ένα 'απλό' εστιατόριο, έτσι δημιούργησε το δικό του, το οποίο λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
Εάν απομονώσουμε τα έργα του, αυτό που τα χαρακτηρίζει απόλυτα, είναι οι Snare Pictures (πίνακες-παγίδες).
Αποτελούνται από δίσκους σερβιρίσματος που αφέθηκαν χωρίς την παραμικρή παρέμβαση μετά από ένα δείπνο. Τα απομεινάρια κολλήθηκαν, «παγιδεύτηκαν» για να αντέξουν στο χρόνο, και οι δίσκοι κρεμάστηκαν κατακόρυφα στους τοίχους. Αυτό που συνέβη ήταν σχεδόν αναπόφευκτο, αφού οι καιρικές συνθήκες –τα φαγητά οξειδώνονται και αλλοιώνονται στο φυσικό περιβάλλον - και τα διάφορα τρωκτικά, μετατόπισαν «τυχαία» τα υλικά.Ο Spoerri, αυτό που κάνει στην πραγματικότητα, είναι εργάζεται βασιζόμενος στους άξονες της μνήμης και της φαντασίας. Αυτό το συναντάμε ιδιαίτερα στα κείμενα αλλά και τα αντι-κείμενα του, όπου προκαλεί έμμεσο ή άμεσο πολλαπλασιασμό των συνδυασμών των ιδεών-αντικειμένων αλλά και των λέξεων που χρησιμοποιεί.
Βιβλιογραφία:
- Άλκης Χαραλαμπίδης, Η Τέχνη του 20ου αιώνα, Η μεταπολεμική περίοδος, τόμος ΙΙΙ, University studio press Εκδόσεις επιστημονικών βιβλίων & περιοδικών, Θες/νίκη 1995.
- www.wikipedia.com, 10/10/2012.