Cloudy with a Chance of Meatballs - Βρέχει Κεφτέδες

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 01 Φεβρουαρίου 2010 20:11

Γράφτηκε από τον/την Γιώργος Χριστόπουλος

Πάει κοντά ένας χρόνος από όταν είχα δει την πρώτη αφίσα για αυτή την ταινία. Στην αρχή νόμιζα πως πρόκειται για πλάκα. Μετά που κατάλαβα ότι δεν είναι πλάκα, πείστηκα ότι κάποιος εκεί στο L.A. τα?χει χάσει αν νομίζει οτι θα βγάλει animated ταινία με τέτοιο τίτλο και πως έχει ελπίδες να πάει καλά στο box-office. Πόσο μάλλον όταν η αφίσα δεν αναγράφει μόνο το «Βρέχει Κεφτέδες» αλλά στο δείχνει κιόλας. Καλώς ή κακώς έχουμε συνηθίσει σε Σρεκ, Σκρατ και Pixar. Όχι σε κεφτέδες. Οπότε πήγα στην προβολή όχι προκατειλημμένος αλλά μην έχοντας μυρωδιά τι θα αντικρύσω. Μία ταινία «κεφτέ» ή μια εναλλατική πρόταση για το είδος;

Ο Φλιντ μένει με την οικογενειά του σε ένα νησί ανοιχτά της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ, το επονομαζόμενο Swallow Falls. Όλο το νησί ασχολείται με ένα μόνο πράγμα. Το ψάρεμα, τη συσκευασία και το εμπόριο σαρδέλας. Μόνο ο Φλιντ δεν ενδιαφέρεται για την σαρδέλα γιατί από μικρός έχει το μικρόβιο του επιστήμονα. Επινοεί συνεχώς νέες εφευρέσεις και του έχει γίνει εμμονή να γίνει μια μέρα μεγάλος και τρανός επιστήμονας. Αθελά του η ευκαιρία του παρουσιάζεται όταν η θρυλική πια σε όλο το νησί αδεξιοτητά του οδηγεί ένα μηχάνημα που είχε κατασκευάσει στον ουρανό. Λίγο αργότερα αρχίζει να βρέχει χάμπουργκερ. Η είδηση κάνει το γύρο του κόσμου αφού μπροστά στο γεγονός βρισκόταν η απεσταλμένη ενός μεγάλου καναλιού, η Σαμ Σπαρκς, με το τηλεοπτικό βαν.

Μοντέρνο, σπιντάτο και ευχάριστο. Αυτές οι τρεις λέξεις συνοψίζουν το τι αποτέλεσμα έχει η ταινία σε όποιον αποφασίσει να την παρακολουθήσει. Ασφαλώς δεν συζητάμε ότι το να την δείτε 3D είναι η πιο ενδεδειγμένη επιλογή. Βέβαια ? κι ας κάνουμε μια μικρή παρένθεση εδώ ? επειδή ο διανομέας αποφάσισε να το κυκλοφορήσει σε 3D μόνο μεταγλωτισμένο και την υποτιτλησμένη εκδοχή της σε κανονική προβολή, τότε οφείλω να σας πω πως α) η μεταγλώτιση που έγινε είναι πάρα πολύ καλή, εκτός από ορισμένα σημεία που δεν καταλαβαίνουμε τι λένε επειδή οι χαρακτήρες μιλάνε πολύ γρήγορα και β) πως εδώ το 3D δεν κάνει τόσο μεγάλη διαφορά όπως σε μία ταινία όπως το Avatar, οπότε και να μην το δείτε σε 3D δεν πειράζει. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση ειναι μικρό το κακό. Διαλέξτε απλά ποιο προτιμάτε.

Μοντέρνο είναι γιατί η animated περιπέτεια που παρακολουθούμε στο βρέχει κεφτέδες έχει τις ρίζες της στο ομώνυμο βιβλίο των Judi και Ron Barret, το οποίο βρίθει από ιδέες που αντλήθηκαν από τον τρόπο ζωής ? των «πολιτισμένων» κοινωνίων ? σήμερα. Δεν είναι απλά οτι βρέχει κεφτέδες, σπαγγέτι, πίτσες, παγωτά και ζαχαρωτά. Βρέχει μεταλλαγμένα φαγητά. Ο υπερκαταναλωτισμός σε όλο του το μεγαλείο δηλαδή. Πατάει ο Φλιντ στον υπολογιστή συνταγή και σε λίγα λεπτά μια ολόκληρη πόλη μπορεί να φάει. Τι τρώει; Αυτό που παρήγγειλαν σε ένα... μηχάνημα. Είναι ενδιαφέρον πολύ το γεγονός οτι μία animated ταινία έχει τέτοιες ανησυχίες σχετικά με υπερκαταναλωτισμό, τα μεταλλαγμένα φαγητά, τον κακό τρόπο ζωής λόγω της κακή διατροφική συνήθειας αλλά και του καιροσκοπισμού των ηγετών των (τοπικών ή μη) κοινωνιών. Το Wall-E (2008) είχε δείξει τα πρώτα σημάδια ότι η φαντασία και η τεχνολογία πρέπει να συνδυάζονται εφεξής για να παραδίδουν και λιγότερο χαζο-οικογενειακές ταινίες με μηνύματα αγάπης και οικογενειακών δεσμών και τόλμης και και και... με τα οποία μας έχει μπουχτίσει η Ντίσνευ, και είχε ένα κόνσεπτ πολύ τολμηρό και οικολογικό. Το ίδιο συμβαίνει και με το «Βρέχει Κεφτέδες». Ως αλληγορία λειτουργεί άψογα ακόμα και αν πρόκειται για animated film.

Σπιντάτο είναι διότι η εξελιξή του είναι απρόσμενη και κλιμακούμενη. Φανταστείτε το 2012 του Ρόλαντ Έμεριχ να μετατρέπεται σε animation με πρωταγωνιστές φαγητά κι όχι τσουνάμι και σεισμούς ή ηφαίστεια. Το «Βρέχει Κεφτέδες» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως μία αναίμακτη ταινία καταστροφής για μικρούς και μεγάλους εξαιτίας του φρενήρους ρυθμού που αποκτά. Πρώτη φορά κομμάτια πιπεριάς, μακαρόνια και νάτσος φαντάζουν τόσο απειλητικά!

Ευχάριστο είναι γιατί ασφαλώς έχει και πολύ χιούμορ ? το πιθηκάκι του τρελοεπιστήμονα Φλιντ και ο οπερατέρ της Σαμ είναι όλα τα λεφτά ? αλλά επιπλέον έχει κι ένα ιδιόρυθμό love story, που δίνει το έξτρα αλατοπίπερο που πάντα χρειάζεται σε οικογενειακές ταινίες αλλά με έναν αρκετά πρωτότυπο τρόπο (η σκηνή στο εσωτερικό του γιγαντιαίου ζελέ είναι η αντιπροσωπευτικότερη που αντικατοπτρίζει αυτή την πρωτοτυπία). Μπορεί τα κλισέ σε γενικές γραμμές και τα εύκολα κλασσικά μηνύματα περί οικογένειας να μη λείπουν ούτε εδώ (για να μη λέτε οτι κακίζουμε την Ντίσνευ μόνο) αλλά λειτουργούν ως μηχανισμοί που απλά ορίζουν το περιβάλλον του χαρακτήρα αλλά όχι τόσο τον ίδιο και τα όσα βλέπουμε. Οπότε τα κλισέ εδώ περνάνε και δεν ακουμπάνε... σε αντίθεση με τις πίτσες, τα παγωτά, τα τσίζμπεργκερ και τα χοτ ντογκ που «ακουμπάνε» και σκεπάζουν ολόκληρο νησί.

Οικογενειακή, άκρως ψυχαγωγική και πολύ «φρέσκια» animated ταινία, που πατάει σε μερικά σημεία των καιρών και τα εκμεταλλεύεται για να μας τα περάσει αλληγορικά μιας και απευθύνεται σε όλους εμάς, που ζούμε στην καθημερινοτητά μας αυτά τα «σημεία». Τρισδιάστατη διασκέδαση που δεν έχει να ζηλέψει πολλά από το 2012 του Έμεριχ μιας και όσα βλέπουμε ειδικά τα τελευταία 20 λεπτά ξεπερνούν κάθε όριο φαντασίας και κάνουν το φιλμ να αποκτά σχεδόν αποκλειστικά τον χαρακτήρα εξουθενωτικής «περιπέτειας». Άκρως προτεινόμενη!