Με τον όρο κλασικισμός, εκφράζεται η αισθητική θέση εκείνων των καλλιτεχνών, των συγγραφέων και των κριτικών που υποστηρίζουν ότι το αντικείμενο της τέχνης είναι μια παγκόσμια, αιώνια και αναλλοίωτη ιδέα του ωραίου. Το ωραίο είναι κατά αυτούς ρυθμός, μέτρο και ήρεμη ισορροπία και έχει απόλυτα πραγματοποιηθεί σε ορισμένα έργα που για αυτόν τον λόγο έχουν αξία προτύπων. Με αυτήν την γενική έννοια ο κλασικισμός παρουσιάζεται σε κάθε εποχή και χώρα παράλληλα με την αντίθετή του και εξίσου παγκόσμια αντίληψη, ότι η τέχνη είναι έμπνευση εντελώς ελεύθερη από πρότυπα και κανόνες και δεν υπάγεται σε καμιά προκαθορισμένη ιδέα του ωραίου. Ιστορικά ο κλασικισμός και ο αντικλασικισμός παρουσιάζονται και εκδηλώνονται με διάφορες μορφές και τρόπους, εκφράζοντας τα αντίθετα αισθητικά ιδεώδη των διαφόρων εποχών. Ο κλασικισμός και ο αντικλασικισμός δεν αποτελούν προκαταλήψεις, αλλά γίνονται και οι δύο προκαταλήψεις όταν οι οπαδοί τους ταυτίζουν τη διάκριση μεταξύ κλασικισμού και αντικλασικισμού με τη διάκριση μεταξύ ωραίου και άσχημου ή τέχνης και μη τέχνης.