Το τηλέφωνο έκλεισε. Η συνέντευξη είχε κανονιστεί. 18:30 στο café View της Καλλιτεχνούπολης με θέα το απέραντο γαλάζιο. Τότε και μόνο τότε συνειδητοποίησα πως θα έβλεπα από κοντά τον Σόλωνα, τον Εμ. Μπενάκη (Εκτέλεση), τον Ψεύτη Παππού, τον Απόστολο (Απόστολος και μόνος), τον ποιητή Φανφάρα, αλλά και τόσους άλλους που συμπυκνώνονται σε ένα όνομα: Γιώργος Μιχαλακόπουλος. Ήρθε στην ώρα του, φέρνοντας μαζί του και όλη την Ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Μου επιτρέπεις να μιλάω στον ενικό, με ρώτησε. Μα φυσικά κ. Μιχαλακόπουλε, απάντησα. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η συνέντευξη. Άφησα το κασετόφωνο να γράφει και παρακολουθούσα το σπινθηροβόλο βλέμμα, την πραότητα στη φωνή, την αμεσότητα στο λόγο που σε κερδίζει από τα πρώτα λεπτά.

Σύμφωνα με τον Denys Couche και το βιβλίο του "Η έννοια της κουλτούρας στις κοινωνικές επιστήμες" ισχυρίζεται τον παρακάτω ορισμό: "Η λέξη <<κουλτούρα>> είναι παραπλήσια μιας λέξης, η οποία θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στο γαλλικό λεξιλόγιο του 18ου αιώνα: πρόκειται για τη λέξη <<πολιτισμός>>. Οι δύο λέξεις ανήκουν στο ίδιο σημασιολογικό πεδίο, αντανακλούν τις ίδιες βασικές αντιλήψεις. Μερικές φορές συνδυάζονται, αλλά δεν είναι εντελώς ισοδύναμες. Η λέξη <<κουλτούρα>> αναφέρεται περισσότερο σε ατομικές προόδους, ενώ η λέξη <<πολιτισμός>> σε συλλογικές προόδους.''¹ Σύμφωνα με τον παραπανω ορισμό, η λέξη κουλτούρα και η λέξη πολιτισμός είναι στενά συνυφασμένες. Έτσι, η μια έννοια διαδέχεται την άλλη. Η κουλτούρα δεν υπάρχει χωρίς τον πολιτισμό και το αντίστροφο.

Πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013 στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, η τελετή απονομής των Βραβείων «Κάρολος Κουν» 2012 καθώς και των Βραβείων, Τιμητικών Διακρίσεων και Επαίνων των Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής 2012, που οργάνωσαν ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού & Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων και η Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών.