Σάντρο Φιλιπέπι Μποττιτσέλλι, (Sandro Filipepi il Botticelli), Ιταλός ζωγράφος, από τους μεγαλύτερους της Αναγεννήσεως, γεννήθηκε στην Φλωρεντία το 1445-1510. Εργάστηκε πρώτα κοντά σε κάποιο χρυσοχόο αλλά μαθήτευσε, όπως αναφέρει ο Βαζάρι, στο ζωγραφικό εργαστήριο του Φρα Φιλίππο Λίππι. Την πληροφορία επιβεβαιώνει μια σειρά από Παναγίες, αναγόμενες γύρω στο 1465, πολύ συγγενικές με την τέχνη του Λίππι. Αργότερα το 1470, είχε δικό του εργαστήριο και συνεργάτη του είχε τον γιό του. Το πρώτο χρονολογημένο έργο «Η Θεία Δύναμη», (1470), φανερώνει επιδράσεις από τον Βερρόκκιο, κοντά στον οποίο μαθήτευσε ίσως ο Μποττιτσέλλι το 1470, όταν ο Φιλίππο Λίππι έφυγε από την Φλωρεντία και εγκαταστάθηκε στο Σπολέτο. Στη διαμόρφωσή του επέδρασαν ακόμη τα έργα του Μπαλντοβινέττι και του Αντόνιο Πολλαϊόλο.

Giotto di Bondone, (Κόλλε ντι Βεσπινιάνο, Φλωρεντία 1266-1337), Ιταλός ζωγράφος, ψηφιδογράφος και αρχιοικοδόμος. Μαθητής του Τσιμαμπούε, τον οποίο ξεπέρασε σε φήμη και συμπλήρωσε την καλλιτεχνική του διαμόρφωση στη Φλωρεντία, στη Ρώμη και στην Ασσίζη. Εκτός από το εργαστήριο του δασκάλου του, ζωντανά διδάγματα του πρόσφερε στη Φλωρεντία το μεγάλο εργαστήριο ψηφιδωτών του Βαπτιστηρίου, όπου γύρω στο 1280, εργάζονταν πολλοί καλλιτέχνες. Αλλά ο προσανατολισμός του Τζίοττο προς μια βαθιά κλασική κατεύθυνση άρχισε στη Ρώμη, με την άμεση γνωριμία του έργου του Πιέτρο Καβαλλίνι, του Γιάκοπο Τορρίτι και των βυζαντινών επιδράσεων που χαρακτήριζαν τη σχολή της Ρώμης στα τέλη του αιώνα. Δεν υπάρχει άμεση επιβεβαίωση του γεγονότος αυτού, γιατί με τις συνεχείς τροποποιήσεις χάθηκε ουσιαστικά το σημαντικότερο έργο που κατασκεύασε στον Άγιο Πέτρο, το ψηφιδωτό του «Σκάφους των Αποστόλων».

Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα, (Piero della Francesca) και σωστότερα deu Franceschi. Ιταλός ζωγράφος, Μπόργκο Σαν Σεπόλκρο, Αρέτσο μεταξύ 1415 και 1420-1492. Ένας από τους πρωταγωνιστές της Αναγεννήσεως και τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες των αιώνων. Διαμορφώθηκε στη Φλωρεντία, όπου πρέπει να πήγε νεότατος. Γνώρισε το έργο του Μαζάτσιο και διαποτίστηκε από την ουμανιστική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής. Την ίδια αποφασιστική επίδραση είχαν στη ζωγραφική του η ρωμαλέα πλαστική αντίληψη του Μαζάτσιο και τα φωτεινά και λιτά χρώματα του Ντομένικο Βενετσιάνο, με τον οποίο ο Πιέρο, όπως αναφέρει ένα έγγραφο του 1439, συνεργάστηκε ως βοηθός στις χαμένες σήμερα τοιχογραφίες της εκκλησίας του Σαντύ Ετζίντιο.