Σπύρος Κωτσαλάς ο τοπιογράφος – προσωπογράφος, θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της έκθεσης που έλαβε χώρα στην γκαλερί Ευριπίδης από τις 15 Ιουνίου έως τις 15 Ιουλίου 2017.
Ο Κωτσαλάς στην τελευταία του έκθεση καταπιάνεται με τρεις διαφορετικές ενότητες: τα τοπία, τις προσωπογραφίες και τον αστικό χώρο, ένα χώρο με ένα ιδιαίτερο στίγμα καθώς πρόκειται για τα Προσφυγικά του Νέου Κόσμου.
Με τον όρο εξπρεσιονισμός χαρακτηρίζεται σήμερα ένα καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στη Γερμανία, από το 1910 ως το 1925 και που αντιπροσωπεύει τη γερμανική παραλλαγή της μεγάλης ευρωπαϊκής επαναστάσεως της πρωτοπορίας. Τον όρο εξπρεσιονισμός (expressionismus), χρησιμοποίησε πρώτη φορά το 1901 στη Γαλλία ο ζωγράφος Ζυλιέν Ωγκύστ Ερβέ, από εκεί ο όρος πέρασε στη Γερμανία το 1911. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε στον κατάλογο της 22ης Έκθεσης της Sezession (απόσχιση μικρής ομάδας καλλιτεχνών από μια μεγαλύτερη καλλιτεχνική ένωση) στο Βερολίνο το 1911, για να χαρακτηρίσει μια ομάδα καλλιτεχνών που ήταν φωβιστές. Τον υιοθέτησαν τα περιοδικά «Η Θύελλα» (Der Sturm, 1910-1932) και «Η Δράση» (Die Aktion, 1911-1932), που ήταν το κύριο όργανο του κινήματος και προσδιόριζε τον βασικό χαρακτήρα της νέας τέχνης, η οποία αποφεύγοντας να εκφράσει τις εντυπώσεις του εξωτερικού κόσμου και την αναπαράσταση των μορφών της φύσεως, ήθελε να απομακρυνθεί, από την τέχνη του νατουραλισμού και του εμπρεσιονισμού, για να γίνει έκφραση της εσωτερικής μόνο αλήθειας, καθαρή δημιουργία του ανθρώπινου πνεύματος.
Φρανσίσκο Γκόγια ύ Λουθιέντες, Ισπανός ζωγράφος, σχεδιαστής και χαράκτης (Φουεντετόδος, Αραγωνία, 1746-Μπορντώ 1828). Τέταρτο παιδί του επιχρυσωτή Χοσέ και της Γκραθία Λουθιέντες, φοίτησε στο Κολλέγιο του Τάγματος των Ευαγών Σχολών της Σαραγόσας, όπου αργότερα έγινε μαθητής του ζωγράφου Χοσέ Λουθάν ύ Μαρτίνεθ. Το 1763 πηγαίνει στη Μαδρίτη, που μετά την άφιξη του Τιέπολο και του Ραφαέλ Μένγκς είχε γίνει καλλιτεχνικό κέντρο με μεγάλη ακτινοβολία. Εκεί συμμετέχει στο διαγωνισμό της Ακαδημίας του Αγίου Φερδινάνδου, αλλά δεν πετυχαίνει. Δοκιμάζει για δεύτερη φορά το 1766, με το ίδιο αποτέλεσμα. Λίγο καιρό μετά φεύγει για την Ιταλία, το 1770 βρίσκεται στη Ρώμη και το 1771 στη Πάρμα, από όπου στο τέλος εκείνου του χρόνου επιστρέφει στη Σαραγόσα. Μεταξύ Οκτωβρίου 1771 και Μαΐου 1772, φιλοτεχνεί τη νωπογραφία στο παρεκκλήσιο Πιλάρ του καθεδρικού ναού της Σαραγόσας. Τον Ιούνιο του 1772 έως τον Ιούλιο του 1773, φιλοτεχνεί άλλες νωπογραφίες του, που είναι σε άλλες εκκλησίες της πόλεως και των γειτονικών περιοχών. Πρόγευμα στην όχθη του Μανθαναρές