Κήπος της Αιγύπτου ονομάζονταν από παλιά το Φαγιούμ, η περιοχή με την πλούσια βλάστηση και την άφθονη παραγωγή σε ελιές και κρασί. Η αρχαία ονομασία του Φαγιούμ ήταν Σε-ρεσί, που σημαίνει θάλασσα, γιατί ο Νείλος πλημμύριζε κάθε καλοκαίρι και μετέτρεπε το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής σε λίμνη. Στους χρόνους των Φαραώ, το Φαγιούμ ονομαζόταν Περ-Σεμπέκ ή Περ Σομπέκ, που σημαίνει «Κατοικία του Σεμπέκ». Εκεί λατρευόταν ο ιερός κροκόδειλος, ο θεός Σεμπέκ, που είχε τη μορφή κροκόδειλου. Οι Έλληνες ονόμασαν τη μητρόπολη, Κροκοδείλων Πόλη, ενώ αργότερα στους χρόνους των Πτολεμαίων ήταν γνωστή ως Αρσινόη, από το όνομα της γυναίκας και αδελφής του Πτολεμαίου Β΄ του Φιλάδελφου.
Ολόκληρο το έργο του Μονέ είναι αφιερωμένο στην απεικόνιση του φωτός, που το μελετά σε κάθε στιγμή της ημέρας. Σπουδάζει τις ποικίλες όψεις που δίνουν στα πράγματα οι ατμοσφαιρικές μεταβολές, ζωγραφίζει τις ανταύγειες των νερών, τα παιχνίδια των χρωμάτων πάνω στα πρόσωπα και στα τοπία. Αγαπά προπάντων τα τοπία που τα ζωντανεύει το νερό σαν ένα κινούμενο στοιχείο. Είναι μια τεχνική γεμάτη φρεσκάδα και νεότητα, ευαίσθητη στη γοητεία όλων των εποχών, φωτεινή σαν ένα χαρούμενο τραγούδι.
Κλωντ Μονέ, (Claude Monet). Γεννήθηκε στο Παρίσι 1840 και πέθανε στο Ζιβερνύ 1926. Γάλλος ζωγράφος, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 19ου αιώνα και τους δημιουργούς του ιμπρεσιονισμού. Η ζωγραφική του διαμόρφωση πραγματοποιήθηκε στη Χάβρη. Εκεί γνώρισε τον Μπουντέν, που τον ώθησε προς τη ζωγραφική της υπαίθρου.
"Το Νταντά είναι το θεμέλιο της αφηρημένης τέχνης, της ακουστικής ποίησης, ένα σημείο εκκίνησης για την performance art, ένα προανάκρουσμα για τον μετα-μοντερνισμό, μια επιρροή για την pop art, μια γιορτή της αντι-τέχνης η οποία μετέπειτα έμελε να αγκαλιαστεί από αναρχο- πολιτικές χρήσεις στη δεκαετία του 1960 και το κίνημα που έθεσε τα θεμέλια του Σουρεαλισμού".-- Marc Lowenthan, στην εισαγωγή της μετάφρασης του Francis Picabia Είμαι ένα όμορφο Τέρας: Ποίηση, Πεζογραφία και Προβοκάτσια.
Εάν διαβάσουμε με προσοχή το παραπάνω παράθεμα του Marc Lowenthan, το οποίο βρίσκεται στην εισαγωγή της μετάφρασης του έργου του Francis Picabia «Είμαι ένα όμορφο τέρας», μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο Picabia παρόλο που συνδέθηκε κατά καιρούς με διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα του 20ου αιώνα, δεν έμεινε ιδιαίτερα πιστός σε κανένα από αυτά. Ωστόσο, πειραματίστηκε με αρκετά από αυτά και σε πολλά άσκησε έντονα την επιρροή του.
Η τέχνη της Αναγέννησης άφησε έναν μεγάλο αριθμό σημαντικών έργων και καλλιτεχνών στην ιστορία της τέχνης καθώς και εικονιστικές προσεγγίσεις απαράμιλλης ομορφιάς και γοητείας μέσα στην απλότητα που ενέπνευσαν τα έργα της αρχαιότητας.
Η γλυπτική είναι η αρχαιότερη και πιο καθολική τέχνη. Ο προορισμός της αρχικά ήταν θρησκευτικός και αργότερα μνημειακός και διακοσμητικός, ενώ από τις απαρχές της συνδέεται στενά με την ανθρώπινη μορφή. Από τα τέλη του 19ου αιώνα η ιστορία της γλυπτικής σηματοδοτείται από μια διαδοχή ρήξεων, που έχουν δύο σημαντικές συνέπειες: μια δύσκολη πρόσληψη από το κοινό και μια εξαιρετική ανανέωση καθ' όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα.