Κατά τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα, με την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό και τη δημιουργία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, σε μια εποχή αναζήτησης εθνικής ταυτότητας και πολιτικής αναδιοργάνωσης, η ελληνική προσωπογραφία, με μια μακραίωνη παράδοση που βρήκε γόνιμο έδαφος ήδη από τον 17ο αιώνα στους δυτικότροπους κόλπους της Επτανησιακής Σχολής (Καντούνης, Κουτουζής Ιατράς, Άβλιχος κα.), ανθεί για άλλη μια φορά με τις ευλογίες του νέου βασιλιά Όθωνα υπό την επίδραση πλέον και της σχολής του Μονάχου.

Η σχολή του Μονάχου ή αλλιώς Ακαδημαϊκός Ρεαλισμός αποτελεί το πλέον σημαντικό εικαστικό κίνημα στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, με έντονες επιρροές από την ομώνυμη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. (Λεζάντα φωτογραφίας: Θεόδωρος Βρυζάκης, Η έξοδος του Μεσολογγίου, 1853)