The Social Network

• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 09 Μαρτίου 2011 20:14

Γράφτηκε από τον/την Γιώργος Χριστόπουλος

Η ταινία του 2010 που ήρθε χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες αλλά άπαξ της κυκλοφορίας της στις αίθουσες έκανε αίσθηση ήταν το ?Social Network? του Ντέηβιντ Φίντσερ. Η ιστορία της ίδρυσης του Facebook και του δημιουργού του, από την συλληψή της ιδέας μέχρι και τις αγωγές που έπρεπε να αντιμετωπίσει. Σίγουρα επίκαιρο, αλλά πόσο ενδιαφέρον θα μπορούσε να αποδειχτεί ένα τέτοιο στόρυ; Ο Φίντσερ βασίστηκε στο βιβλίο ?The Accidental Billionaires? του Μπεν Μέζριχ για να την γυρίσει και σε ένα πολύ νέο και άσημο καστ. Οι επιλογές του ορθές για να δημιουργηθεί μια ταινία που θα πάρει πολλές υποψηφιότητες ? όχι τελικά γιατί είναι τόσο καταπληκτική ? αλλά μάλλον γιατί ο σκηνοθέτης της ξέρει πολύ τη συνταγή της ανάδειξης «ιδιαίτερων» ιστοριών σε ταινίες της χρονιάς (ποιος θυμάτα τον «Μπέντζαμιν Μπάτον» αλήθεια;)

Η μη γραμμική αφήγηση της ιστορίας από το στόμα τόσο του ίδιου το Μαρκ Ζάκερμπεργκ όσο και των αντιδικών του στις δύο διαφορετικές αγωγές που αντιμετωπίζει, είναι το αλάτι και το πιπέρι του Social Network. Μπορεί όλα να ξεκινάνε από το 2003 και να καταλήγουν στο σήμερα αλλά το «σήμερα» είναι αυτό που πετάει πυκνά συχνά το μπαλάκι στο παρελθόν και τούμπαλιν. Κατά αυτό τον τρόπο ο Φίντσερ πετυχαίνει να κάνει κάτι μερικώς ενδιαφέρων σε απόλυτα εμπνευσμένο όσο και εμπνευστικό για τον θεατή. Σημαντικός αρωγός σε αυτό ο σεναριογράφος Άαρον Σόρκιν, που μάλλον ήταν η καλύτερη επιλογή για να «πλάσει» τις ατάκες του πρωταγωνιστή, μιας και είχε βάλει και την υπογραφή του στο ?The American President? (1995), φιλμ με έναν από τους καλύτερους μονολόγους (δια στόματος Μάικλ Ντάγκλας) και όχι μόνο, αλλά και στον ?Κώδικα Τιμής? (1992).

Το κυρίως πιάτο όμως, πέραν του αλατοπίπερου, είναι ο ίδιος ο χαρακτήρας του Ζάκερμπεργκ που τόσο ωραία υποδύεται ο νεαρός Τζέσε Άιζενμπεργκ. Ενώ πολλές φορές κάποιος χαρακτήρας καταφέρνει να μας κάνει να κρεμόμαστε από τα χείλια του εδώ ο Ζάκερμπεργκ δεν καταφέρνει αυτό αλλά το να μας κάνει κάθε στιγμή να πρέπει (όχι να θέλουμε) να ακούσουμε τι έχει να πει. Το δίχως άλλο η ερμηνεία του Άιζενμπεργκ είναι αξιοπρόσεκτη και αξιοθαύμαστη.

Ο Ντέηβιντ Φίντσερ δεν χρειάζεται να αποδείξει πια το πόσο καλός σκηνοθέτης είναι. Εδώ νομίζω έδειξε σε κάποια σημεία την φαντασία του και το ταλέντο του και όλο το υπόλοιπο φιλμ το γύρισε στον αυτόματο πιλότο. Πιστεύω πραγματικά σε αυτό που ανέφερα στην αρχή ότι ο άνθρωπος αυτός έχει βρει τη δική του συνταγή της επιτυχίας. Ξέρει τι ιστορία να διαλέξει και πως να την αφηγηθεί. Αν αξίζει τις τόσες υποψηφιότητες για Όσκαρ (8) ή όχι είναι άλλη ιστορία. Το φιλμ δεν είναι σε καμμία περίπτωση κακό όπως ούτε και κάτι το φοβερά καταπληκτικό. Η επικαιρότητα όμως την οποία αφηγείται και σχολιάζει και ταυτόχρονα όλος ο κόσμος ? του ίντερνετ και ειδικότερα του Facebook ? που αποτελούν τον πυρήνα του στόρυ κάνουν αυτόματα και το ίδιο το φιλμ πιο επίκαιρο από ποτέ.

Εξίσου αυτόματα λοιπόν, και με έναν καλό ταχυδακτυλουργό στην καρέκλα του σκηνοθέτη, κατάφερε να γίνει αρεστό στο κοινό. Εξάλλου πρόκειται για ταινία αρκετά μοναδική στο είδος της αναφορικά με το πόσο αναδεικνύει μόδες και λοιπά trends της εποχής και στο πόσο τα συνδυάζει με τον πλούτο που μπορούν αυτά να αποφέρουν σε κάποιους ανθρώπους, που είχαν την σωστή ιδέα τη σωστή στιγμή (δεν είναι τυχαία άλλωστε και η σκηνή με τον Μπιλ Γκέητς να δίνει διάλεξη στο Χάρβαρντ για τις πρώτες του μέρες στον κόσμο των υπολογιστών). Συν τοις άλλοις αναδεικνύει μέσω των trends αυτών τα κίνητρα που κρύβονται από πίσω τους. Κάποια στιγμή ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ το λέει ξεκάθαρα: «με το relationship status στο Facebook τα αγόρια του Χάρβαρντ ξέρουν ποια και πόσα κορίτσια μπορούν να κηνυγήσουν, γιατί αυτό είναι που ουσιαστικά τους ενδιαφέρει».

Καταιγιστικό σε διαλόγους, εμπνευσμένη σε σημεία σκηνοθεσία, πολύ καλή ερμηνεία από τον πρωταγωνιστή, αλλά τελικά αυτό που μένει είναι το σημείο των καιρών μας που λέγεται Facebook και το πως κάποιος μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μετά από πολύ πληκτρολόγηση από μέρους του και πολλά κλικ από όλους τους άλλους έγινε εκατομμυριούχος (ο νεότερος ηλικιακά στον κόσμο αυτή τη στιγμή). Η ταινία μπορεί να εμπνεύσει κάποιος συνομηλικούς του να ακολουθήσουν το παραδειγμά του και να είναι αυτοί που θα σκεφτούν την επόμενη ιδέα που θα σαρώσει το ίντερνετ και θα φουσκώσει εν μία νυκτί τον τραπεζικό τους λογαριασμό. Δεν είμαι σίγουρος όμως το πόσοι θα συγκρατήσουν το tagline της ?you don?t get to 500 mil. friends without making a few enemies?.