Eros

  • Εκτύπωση

Όταν είχα διαβάσει ένα άρθρο για την ταινία «Έρως» που είχε προβληθεί στο φεστιβάλ του Τορόντο ειλικρινά ανυπομονούσα για την προβολή της και στη χώρα μας. Τρία δυνατά ονόματα, που συγκαταλέγονται στο βαρύ πυροβολικού του παγκόσμιου κινηματογράφου, από τρεις διαφορετικές ηπείρους καλέσθηκαν να πάρουν μία κοινή θεματολογία και να γυρίσουν τη δική τους εκδοχή. Μικελάντζελο Αντονιόνι (ο οποίος πέθανε το καλοκαίρι του 2007), Στήβεν Σόντερμπεργκ, Γουόνγκ Καρ-Βάι. Ιταλία, Αμερική, Κίνα. Όταν μάλιστα μερικούς μήνες μετά είχα δει και το 2046 του Καρ-Βάι, μία από τις συγκλονιστικότερες κινηματογραφικές εμπειρίες που είχα ποτέ, τότε αδημονούσα ακόμα περισσότερο να τη δω! Τρεις ταινίες σε μία λοιπόν, τριών δημιουργών, τριών ταχυτήτων και τριών τελικών αξιολογήσεων.

Μικελάντζελο Αντονιόνι - «Il filo pericoloso delle cose». Δεν ξέρω τι ήθελε να πει ο ποιητής αλλά πιο ατέρμονο και ανερμάτιστο σοφτ πορνό δεν έχω ξαναδεί. Πραγματική απογοήτευση σε βαθμό που στο τέλος μένεις με την απορία που ο πρόδρομος του Ιταλικού νεορεαλισμού Αντονιόνι, έστω στην ηλικία των 93 ετών τότε και με τα προβλήματα υγείας που είχε από το 1985 και μετά, γύρισε κάτι τέτοιο! Ένα ζεύγος στην Τοσκάνη, αντιμετωπίζει συζυγικά προβλήματα, ο ανήρ την απατά μετά με μια γειτόνισσα που διαμένει μόνη της σε πύργο, και στο τέλος βρισκόμαστε θεατές ενός «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν» γυμνοί στην παραλία. Δεν έχω κάτι άλλο να πω πέραν του ότι αν θέλετε να παρακολουθήσετε την ταινία «Έρως» μπορείτε κάλλιστα να το ρίξετε στο μαγείρεμα τα πρώτα τριάντα με σαράντα λεπτά. Αν αληθεύουν οι «φήμες» πως την ταινία δεν την γύρισε ο ίδιος ο Αντονιόνι αλλά η πρωταγωνιστριά του που του έκανε τα γλυκά μάτια τότε εξηγούνται πολλά...

Στήβεν Σόντερμπεργκ ? «Equilibrium». Κάπου στη δεκαετία του ?50 ένας διαφημιστής έχει στερέψει τελείως από ιδέες ενώ ταυτόχρονα έχει μια συγκεκριμένη ερωτική εμμονή με μια γυναίκα που βλέπει στον ύπνο του συνέχεια και την οποία δεν μπορεί να ξεπεράσει. Όλα αυτά τα διηγείται στον ψυχαναλυτή του. Η ιδέα του Σόντερμπεργκ είναι ευφυέστατη και η εκτελεσή της εξίσου. Προσφέρει στιγμές γέλιου, αλλά εδώ έγκειται και το παράδοξο της ιστορίας του. Αντί το βασικό συστατικό της συνταγής του να είναι ο ερωτισμός τελικά βλέπουμε πως είναι το χιούμορ. Έτσι όταν ολοκληρώνεται έχουμε απολαύσει δύο άψογους ηθοποιούς, τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ στο ρόλο του διαφημιστή και τον Άλαν Άρκιν σε αυτό του ψυχαναλυτή, και επιπλέον όλες τις εύθυμες στιγμές που μας χάρισαν. Το Equilibrium του Σόντερμπεργκ έχει ισορροπία αλλά μάλλον προς λάθος κατεύθυνση. Πέραν της όποιας ευχαρίστησης που ένιωσα βλέποντας το σκετς του δεν μου δημιούργησε κανένα άλλο συναίσθημα. Πετυχημένο σε ειρωνεία, αποτυχημένο σε ουσία.

Γουονγκ Καρ-Βάι ? «The Hand». Μαθητευόμενος ράφτης συναντά μια πελάτισσα του αφεντικού του και αποκτά μαζί της μια ερωτική εμπειρία. Η εμμονή του με τη συγκεκριμένη πελάτισσα συνεχίζεται για χρόνια και τα μεταξύ τους πάρε-δώσε αν και μένουν καθαρά επαγγελματικά τον κάνουν δέσμιο της γοητείας της. Έτσι καταλήγει ένας μοναχικός περιπατητής ενός ερωτικού μονοπατιού χωρίς τέλος και ανταπόκριση, μέχρι και το σωτήριο φινάλε. Τέλεια σκηνοθεσία, φωτογραφία και υποκριτική από τους ηθοποιούς. Ένα διαμάντι πέρα από κάθε αμφιβολία και με διαφορά η πλέον αξιομνημόνευτη ταινία από τις τρεις. Παρόλα αυτά ενοχλεί το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης δεν δείχνει κάποιο σημείο εξέλιξης. Μετά το «2046» αλλά και την βραβευμένη «Ερωτική Επιθυμία» του ίδιου περίμενα έτσι και αλλιώς πως όλα θα ήταν στα ίδια επίπεδα ποιότητας αλλά πραγματικά θα ήθελα η κινηματογραφισή του, όπως και το στόρυ, να είναι κάτιτις διαφορετικό από όσα έχω δει στο παρελθόν από τον εν λόγω δημιουργό. Όμως όσο αυστηρός και να θέλω να είμαι τελικά με τον Καρ-Βάι οφείλω να επιστρέψω και να πω πως αυτός ο χαρισματικός σκηνοθέτης ξέρει να βγάζει από μέσα μας τα συναισθήματα με τόση ευκολία όση ο Κασπάροφ μια παρτίδα σκάκι.

Μετά από τις τρεις αυτές παραγράφους όπου κατατμήζουμε την ταινία στα τρία οφείλουμε να ανακεφαλαιώσουμε και να αξιολογήσουμε το «Έρως» ως ένα φιλμ. Αριστούργημα το «Χέρι» του Γουονγκ Καρ-Βαι, μετριο αλλά εξαιρετικής σύλληψης και εκτέλεσης το «Equilibrium» του Σόντερμπεργκ, μεγάλη απογοήτευση το μέρος του Αντονιόνι. Οι φανατικοί του πρώτου δείτε τη, του δεύτερου αφήστε τη ως εναλλακτική λύση απελπισίας για DVD και του τρίτου ελάτε να τα πιούμε όλοι μαζί. Δυστυχώς η ταινία φόρος τιμής στον Αντονιόνι, εξαιρουμένου του σκετς του Κινέζου δημιουργού, είναι μια μεγάλη αποτυχία αλλά και θα την χαρακτήριζα και χάσιμο χρόνου κατά το μεγαλύτερο μέρος της. Δεν θα τη πρότεινα σε καμμία περίπτωση. Κρίμα που χαραμίστηκε ένα θέμα όπως ο Έρωτας έτσι. Κρίμα.