Είναι γεγονός πως η εμφάνιση του ρεύματος της Pop art διεθνώς -και κατ΄επέκταση και στην εγχώρια εικαστική σκηνή- ήρθε για να ταυτίσει την τέχνη με την καθημερινή πραγματικότητα του σύγχρονου κοινού της, αλλά και να την στρέψει στο επίκαιρο και το επείγον, στον κοινωνικο-πολιτικό προβληματισμό. Η τέχνη διαμαρτυρίας, που εκδηλώθηκε στις ευρωπαϊκές χώρες με την πολιτικοποιημένη νεολαία, μετέφερε τη θέση της στον κοινωνικό αγώνα.

Χανς Χολμπάιν ο Νεώτερος, (Hans Holbein) Άουγκσμπουργκ 1497-Λονδίνο 1543, γιός του Χανς Χολμπάιν του Πρεσβύτερου (1460-1524). Γεννημένος σε οικογένεια ζωγράφων, όπου ο πατέρας του ήταν γνωστός καλλιτέχνης και κληρονόμησε από αυτόν την ακριβή και ρεαλιστική αφηγηματική διάθεση, γρήγορα αφομοίωσε τις κατακτήσεις και των καλλιτεχνών του Βορρά και των Ιταλών. Το Άουγκσμπουργκ ήταν μια πλούσια πόλη που είχε στενούς εμπορικούς δεσμούς με την Ιταλία. Γρήγορα πήγε στη Βασιλεία, διάσημο κέντρο της νέας γνώσης. Η βιογραφία του είναι γεμάτη από τα ταξίδια του στην Ιταλία (1518), στην Γαλλία (1524), στην Αγγλία (1526-1528), στην Ελβετία και τελικά πάλι στην Αγγλία από το 1532 έως τον θάνατό του.

Μικελάντζελο Μερίζι, ο επονομαζόμενος Καραβάτζιο (Michelangelo Merisi, ditto il Caravaggio). Ιταλός ζωγράφος (Μπέργκαμο 1573-Πόρτο Έρκολε, Γκροσσέτο 1610). Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ανανεωτές της ιταλικής ζωγραφικής. Γιός του Φέρμο Μερίζι, οικονόμου του μαρκησίου του Καραβάτζιο, έγινε το 1584, σε ηλικία 11 ετών, μαθητής του Σιμόνε Πετερτσάνο στο Μιλάνο. Η επίδραση του δασκάλου ήταν τόσο βαθειά, ώστε η παρουσία στοιχείων της σχολής της Λομβαρδίας, του Μπέργκαμο και της Βενετίας δεν εγκατέλειψε ποτέ τη ζωγραφική του.

Ο Γκυστάβ Κουρμπέ είναι Γάλλος ζωγράφος από τους εξέχοντες της ρεαλιστικής σχολής (Ορνάν, Φρανς Κοντέ 1819- Λα Τουρ ντε Πελζ, Βω 1877). Στην Ορνάν όπου άρχισε τις σπουδές του, συνδέθηκε με φιλία με τον Μαξ Μπυσόν. Αργότερα, το 1837, γράφτηκε στο κολλέγιο της Μπεζανσόν και μελέτησε σχέδιο με τον Σαρλ Αντουάν Φλαζουλό. Το 1840 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συνέχισε την εκπαίδευσή του αντιγράφοντας ελεύθερα κυρίως τον Ρέμπραντ, τον Φραντς Χαλς, τον Βαν Ντάυκ και τον Βελάσκεθ.

Στη φιλοσοφία ο όρος σημαίνει την αναγνώριση της υπάρξεως μιας πραγματικότητας έξω από τη σκέψη, ανεξάρτητη από τη νοητική μας δραστηριότητα. Η νόηση γνωρίζει την πραγματικότητα προσαρμοζόμενη σε αυτήν. Η αλήθεια είναι η συμφωνία της σκέψεως με την προϋποτιθέμενη πραγματικότητα. Αν αυτή η πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή ως κόσμος εμπειρικοφυσικός, ο ρεαλισμός μπορεί να συμπέσει με τον εμπειρισμό ή καλύτερα με τον υλισμό. Αλλά αυτή η πραγματικότητα μπορεί να μην είναι εμπειρικοφυσική. Είναι η περίπτωση του φιλοσοφικού ρεαλισμού, που αντιπροσωπεύεται ευρύτατα στη σχολαστική φιλοσοφία και αποδίδει μια αυθύπαρκτη πραγματικότητα στις γενικές αρχές, αντί να τις θεωρεί αφαιρέσεις της νοητικής μας ενέργειας. Στην τέχνη ο όρος ρεαλισμός χαρακτηρίζει τις κατευθύνσεις, εκείνες που τείνουν να απεικονίσουν την πραγματικότητα όσο το δυνατόν πιο πιστά, χωρίς φανταστικές απομακρύνσεις ή αυθαίρετες εξιδανικεύσεις. Αυτή η πιστότητα ή μίμηση κατά την αριστοτελική έννοια, δεν εννοείται ωστόσο γενικά ως απλή παθητική αναπαράσταση, αλλά αντίθετα ως δημιουργική ανασύνθεση των πιο ουσιαστικών και σημαντικών στοιχείων της πραγματικότητας. Στην πολιτική ο όρος σημαίνει μια γραμμή συμπεριφοράς εμπνευσμένη από την προσεκτική εκτίμηση των πραγματικών καταστάσεων και των αληθινών δυνάμεων, χωρίς συναισθηματισμούς και ιδεολογικούς οραματισμούς.
Γκυστάβ Κουρμπέ