Με νέα και ολοκληρωμένα Προγράμματα Σπουδών για Θέατρο και Κινηματογράφο στην Ελληνική και Αγγλική γλώσσα ξεκινάει δυναμικά τον Οκτώβριο του 2012 τη νέα χρονιά το New York Acting Studio (NYAS), που λειτουργεί υπό τη διεύθυνση του σκηνοθέτη & ηθοποιού Νίκου Κατή.
Στο NYAS, το οποίο φέρνει ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ, θα διδάξουν και φέτος καταξιωμένοι καλλιτέχνες του θεάτρου και του κινηματογράφου (Κέννυ Μακ Λέλλαν, Θεμιστοκλής Παυλής, Χάρης Γεωργιάδης, Βιβιάννα Γιαννάκη, Κυριακή Δοξαρά, Ανθή Κοκκίνου, Σάκης Μπιρμπίλης κ.ά.).

Το Διάχρονο Θέατρο παρουσιάζει στην Παιδική Σκηνή από την Κυριακή 21 Οκτωβρίου το έργο των Σταύρου Παρχαρίδη και Ευγένιου Παπαδόπουλου, «Ο Παππούς ο Αίσωπος».

Mετά την τεράστια επιτυχία στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου,

οι ΙΠΠΗΣ «καλπάζουν» σε περιφερειακά θέατρα της Αττικής και της υπόλοιπης Ελλάδας σκορπώντας γέλιο

ΤΡΙΤΗ 11 Σεπτεμβρίου 2012

Βεάκειο Θέατρο Πειραιά

στο πλαίσιο του 1ου Φεστιβάλ στο Λόφο

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε συμπαραγωγή με το Θέατρο Ακροπόλ, παρουσιάζει για τη θερινή θεατρική περίοδο 2011-2012, την παραγωγή «ΤΟ ΜΕΓΆΛΟ ΜΑΣ ΤΣΊΡΚΟ», τoυ Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε μουσική & διεύθυνση ορχήστρας επί σκηνής Σταύρου Ξαρχάκου. Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης. Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Αρμένης, Τάσος Νούσιας, Μαρίνα Ασλάνογλου.
Η παράσταση θα παρουσιαστεί στον Πειραιά, στο «Φεστιβάλ στο Λόφο», στο Βεάκειο Θέατρο, την Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012.

Το ''Χαίρε Νύμφη'', γραμμένο το 1930, είναι η ιστορία της Ρόζας Στάγκα, η οποία σε ηλικία δεκαέξι χρονών ''κακοποιείται'' από τον άνθρωπο που ερωτεύεται, χάνει την πίστη της και οδηγείται σταδιακά στην αυτοκαταστροφή.

Η δομή και ο ρυθμός του Ξενόπουλου, αποκαλύπτουν πίσω από τις λέξεις του και ανάμεσά τους μία πολύ σύγχρονη γλώσσα για τον έρωτα, το θάνατο, την πίστη την εξουσία και τις κοινωνικές συμβάσεις κάθε εποχής. Για τις ανθρωποφαγικές ερωτικές και οικογενειακές σχέσεις και την μοναχική πορεία του ανθρώπου μέσα σε αυτές.  Η Ρόζα είναι μία Στέλλα Βιολάντη, μία Φωτεινή Σάντρη, μία Έιμυ Γουαινχάουζ, μία σημερινή αντιηρωίδα η οποία αποφασίζει να μην  ενηλικιωθεί, για να μην συμβιβαστεί με την ματαιότητα και την απώλεια.  Το ''Χαίρε Νύμφη'' είναι ένας βίαιος  αποχαιρετισμός στην αθωότητα.

Το πρόβλημα της κοινωνικής λειτουργίας της θεατρικής τέχνης δεν είναι απλό. Οι κοινωνιολόγοι και οι ανθρωπολόγοι δυσκολεύονται να αποσαφηνίσουν τα κίνητρα της ανάγκης του ανθρώπου για το θέατρο.

Αναφέρονται διαδοχικά -η ταυτόχρονα– στη μιμητική επιθυμία, την κλίση για παιχνίδι τόσο στο παιδί όσο και τον ενήλικο, την μυητική λειτουργία της τελετουργίας, την ανάγκη αφήγησης ιστοριών και του εμπαιγμού ενός κοινωνικού κατεστημένου ατιμωρητί και την ηδονή που αντλείται από τη μεταμόρφωση του ηθοποιού.