Ζαν Φουκέ (Jean Fouquet 1420-1480). Γεννήθηκε στην Τουρ το 1420. Γάλλος ζωγράφος, διαφωτιστής και μινιατουρίστας από τους διασημότερους της εποχής του. Ταξίδεψε στην Ιταλία, όπου γνωρίστηκε με τον Φρα Αντζέλικο και ζωγράφισε το πορτραίτο του πάπα Ευγενίου Δ'. Από την επαφή του με το νέο πνεύμα της Ιταλικής Αναγεννήσεως, η τέχνη του κέρδισε σε βάθος, χωρίς ωστόσο να απομακρυνθεί από τη γαλλική παράδοση του Μεσαίωνα και γοητεύτηκε από την απόδοση του χώρου στην ιταλική ζωγραφική. Γυρίζοντας από την Ιταλία, ο Φουκέ ευτύχησε να έχει την προστασία του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΑ'. (Φωτογραφία αριστερά: Αυτοπροσωπογραφία, 1450)

Σιμόνε Μαρτίνι (Simone Martini), Ιταλός ζωγράφος, (Σιένα 1284-Αβινιόν 1344). Ένας από τους μεγαλύτερους γοτθικούς καλλιτέχνες και εκπροσώπους της σχολής της Σιένας του 14ου αιώνα. Η δραστηριότητά του είναι άγνωστη ως το 1315, που η Κοινότητα της Σιένας παράγγειλε στον Μαρτίνι μια «Μαεστά» (Παναγία εν Δόξη). Το πρώτο σωζόμενο χρονολογημένο έργο του είναι η «Μαεστά», νωπογραφία του 1315 στο δημαρχείο της Σιένας. Ο Μαρτίνι οργάνωσε την σύνθεση με μια ιδιαίτερη αίσθηση του χώρου. Αντικατέστησε την ιερατική ακινησία των αγίων της «Μαεστά» της μητροπόλεως της Σιένας με την έντονη συνομιλία των μορφών, που αν και τοποθετημένες σε διαφορετικά επίπεδα, συντονίζουν την προσευχή τους με τις ζωηρές διασταυρώσεις των βλεμμάτων και με τον απαλό ρυθμό της γραμμής, που διατρέχει τις μορφές και καταλήγει στην κυματοειδή κίνηση του κιβωρίου.

Στέεν Γιάν (Jan Steen), Ολλανδός ζωγράφος, (Λέυντεν 1626-1679). Μαθητής και γαμπρός του Γιάν Βαν Γκόγιεν, ανήκε από το 1648 στη συντεχνία των ζωγράφων του Λέυντεν και κατόπιν εργάστηκε διαδοχικά στη Χάγη, στο Ντελφτ, στο Χάαρλεμ και πάλι στο Λέυντεν. Κάνοντας συγχρόνως τον ταβερνιάρη στο Ντελφτ, συνδύαζε όπως και άλλοι Ολλανδοί ζωγράφοι, το επάγγελμα με την τέχνη. Ήταν ο κατά εξοχήν ζωγράφος ρωπογραφιών, που έπαιξε στον χρυσό αιώνα της ολλανδικής τέχνης, τον ρόλο του λαμπρού χρονικογράφου και του πνευματώδους αφηγητή των ηθών και των εθίμων. Η εξαιρετική αφηγηματική φαντασία του εκφράστηκε με μια πλατιά θεματογραφία χαριτωμένων και εύθυμων καταστάσεων, όπου εκδηλώνεται μαζί με το καλοπροαίρετο και αισιόδοξο πνεύμα του, περισσότερο εντυπωσιακό παρά βαθύ, η ευημερία και το κέφι της αστικής κοινωνίας της εποχής του.

Με αφορμή την ατομική έκθεση της Ιωάννας Καφίδα στην «ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΓΑΒΡΑΣ» μιλήσαμε μαζί της καταγράφοντας σκέψεις, ανησυχίες και τρόπους προσέγγισης μιας πραγματικότητας που συνομιλεί με την ίδια και το ζωγραφικό της έργο. Το έργο της πλούσιο σε ρεαλιστικά στοιχεία, όσο αφορά την πλαστικότητα της φόρμας, την πινελιά, το χρώμα, καθώς και την αναγνωρισημότητα των στοιχείων που χρησιμοποιεί. Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε τονίζει ότι η πρόθεσή της είναι να ακουμπήσει, να επανατοποθετηθεί απέναντι στον εαυτό της και στα βασικά ερωτήματα της ζωής, έτσι ώστε η τέχνη της να είναι ένα διαχρονικό μέσο επικοινωνίας.

Η Νελαβίτσκυ γεννήθηκε στην Αθήνα από Ρώσο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, στο Παρίσι και στην Ρώμη. Έχει παρουσιάσει την δουλειά της στο ατελιέ της στην γκαλερί Διογένης στην Αθήνα. Η ζωγραφική της Νελαβίτσκυ διατηρεί τον σεβασμό στην παράδοση και είναι μια πραγματική αποθέωση του νατουραλισμού με την καταπληκτική τεχνική και την αισθητική τελειότητα άψογη. Δεμένη με πολλή αγάπη η καλλιτέχνης με τα αντικείμενα του περιβάλλοντος της καθημερινής ζωής, έπιπλα, βάζα, ρολόγια και οικιακά σκεύη ή ακόμα ψάρια, φρούτα, λαχανικά τα μεταφέρει στους πίνακές της οργανωμένα αρμονικά σε μελετημένες χρωματικές συνθέσεις που είναι χάρμα ματιού.

Ο Σαράντης Καραβούζης 

Την συνέντευξη πήρε ο Αχιλλέας Παπαδιονυσίου το 2005 στο σπίτι του ζωγράφου, στην περιοχή Ζωγράφου και μεταδόθηκε στην εκπομπή του, στην τηλεόραση του Αχελώου, με τίτλο "Ανοιχτές Σελίδες".

Ο καλλιτέχνης μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ Ελλάδος και Παρισσιού.

 Απόφοιτος της Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. (Τίτλος έργου: Το κορίτσι, 2007)

Ο Ν. Λύτρας γεννήθηκε το 1832 στη Τήνο. Τα πρώτα του χρόνια τα πέρασε σε ένα περιβάλλον που ευδοκιμούσε η λαϊκή καλλιτεχνική παράδοση, μιας και ο πατέρας του, Αντώνης Λύτρας, εργαζόταν ως λαϊκός μαρμαρογλύπτης. Το νησί φημιζόταν από το 18ο αιώνα για τους τεχνίτες μαρμαράδες του. Ο Ν. Λύτρας από μικρός είχε δείξει την καλλιτεχνική του έφεση.

Η Ειρήνη Σπυριδάκη γεννήθηκε το 1978 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, έκανε μεταπτυχιακά στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και έχει παρακολουθήσει μαθήματα Ιστορίας Μοντέρνας Τέχνης. Μαθήτευσε στο εργαστήρι ζωγραφικής του Αζαρία Μαδανιάν, λέκτορα αισθητικής αγωγής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ζει και εργάζεται εκεί. (Λεζάντα φωτογραφίας: ''το μονοπάτι της ευτυχίας'')