Ο Κωνσταντίνος Μαλέας (Κωνσταντινούπολη, 1879 - Αθήνα, 1928) υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς Μεταϊμπρεσιονιστές Έλληνες ζωγράφους των αρχών του 20ού αι. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και, το 1901, έφυγε για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γαλλία, αρχικά στην αρχιτεκτονική. Στο Παρίσι, ο νεαρός Μαλέας γράφτηκε στην Ανώτερη Κρατική Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών και παράλληλα μαθήτευσε στο εργαστήρι του Ανρί Μαρτέν (Henri Martin 1860-1943), ο οποίος ήταν καταξιωμένος ζωγράφος του Συμβολισμού και του Νεοϊμπρεσιονισμού εκείνη την εποχή.

«Αρρώστια, τρέλα και θάνατος ήταν οι σκοτεινοί φύλακες άγγελοι που στάθηκαν στο λίκνο μου και με συντρόφεψαν όλη μου τη ζωή», είχε πει ο Edvard Munch (1863-1944) σε μία φράση που συντάσσει, ίσως, το πιο πυκνό και μεστό αυτοβιογραφικό σημείωμα. Ήταν Νορβηγός ζωγράφος και χαράκτης, ένας από τους κύριους προδρόμους του εξπρεσιονισμού.

Κατά τον 19ο αιώνα, ο λειτουργικός κατά φύλα καταμερισμός παρουσίας και δράσης απέδιδε το «δημόσιο» χώρο της πολιτικής και της οικονομίας, προνομιακά στους άνδρες και τον «ιδιωτικό» ή «οικιακό» στις γυναίκες. Τεκμήριο της ανωτέρω παραδοχής αποτελεί η Αυτοβιογραφία της Ζακυνθινής αρχοντοπούλας Ελισάβετ Μουτζά – Μαρτινέγκου (1801-1832), αποσπάσματα της οποίας δανείζομαι από το κείμενο της κ. Κούντουρα, «Η γυναίκα στη Νεοελληνική Ζωγραφική του ΙΘ΄ αιώνα. Εικόνα και δημιουργός». (Φωτογραφία αριστερά: Σοφία Λασκαρίδου)

Ο Gustav Klimt (1862-1918) ήταν Αυστριακός ζωγράφος και, μάλιστα, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος της Sezession (Απόσχισης) της Βιέννης. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της Art Nouveau, ενώ υπήρξε από τους πρώτους που κατάφεραν να συνδυάσουν την εικονιστική με την αφηρημένη ζωγραφική. 

Υπήρξε, αδιαμφισβήτητα, μία πολύπλευρη προσωπικότητα, o homo universalis του Μεσοπολέμου, ένας αρχιτέκτων που ξεπέρασε τους τομείς της ειδικότητάς του, κινήθηκε στα πεδία της ζωγραφικής, της σκηνογραφίας και της φιλοσοφίας, καθιστώντας εαυτόν έναν άνθρωπο του λόγου και της τέχνης.

Η Ελένη Μπούκουρη-Αλταμούρα υπήρξε κορυφαία ζωγράφος του 19^ου αιώνα, της οποίας η ζωή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μυθιστορηματική, περιπετειώδης και, συνάμα, τραγική. Γεννήθηκε στις Σπέτσες το 1821. Ήταν κόρη του Ιωάννη Γ. Μπούκουρη, τολμηρού θαλασσοπόρου και γενναιόδωρου πατριώτη, και της Μαρίας. Ο πατέρας της υπήρξε πολύτιμος αρωγός στις προσπάθειές της, καθώς ήταν ευαίσθητος άνθρωπος, με καλλιτεχνικές ευαισθησίες, ευρύτητα και ανεξαρτησία πνεύματος.